Η Αυ­γή Κα­σι­γό­νη-Νι­κο­πού­λου, συ­νερ­γά­της των «Δε­κά­των» —έ­κα­νε την ε­πι­μέ­λεια των τε­λευ­ταί­ων τευ­χών— έ­φυ­γε α­πό κο­ντά μας την Τρί­τη στις 8 Σε­πτεμ­βρί­ου. Άν­θρω­πος με πλού­σια ζω­ή και δρά­ση σε πολ­λά ε­πί­πε­δα, γεν­νή­θη­κε στην Α­λε­ξάν­δρεια στις 25-08-1923.­ Με­­γά­λω­σε σ’ έ­να πε­ρι­βάλλον δια­νο­ου­μέ­νων και γα­λου­χή­θη­κε με τις προ­ο­δευ­τι­κές ι­δέ­ες της μη­τέ­ρας της Χρύ­σας Κω­λέτ­τη και ι­διαι­τέ­ρως του πα­τέ­ρα της Άγ­γε­λου Κα­σι­γό­νη, ο ο­ποί­ος ή­ταν νο­μι­κός, δη­μο­σιο­γρά­φος, κα­τα­ξιω­μέ­νος ποι­η­τής του πα­ροι­κια­κού ελ­λη­νι­σμού, και εί­χε ι­δρύ­σει στην Α­λε­ξάν­δρεια το 1924 τον εκ­δο­τι­κό οί­κο Α. Κασι­γό­νη, το πο­λι­τι­στι­κό πε­ριο­δι­κό «΄Ε­ρευ­να»­ (1927-1940), την μη­νιαί­α ελ­λη­νο-α­ραβι­κή ε­φη­με­ρί­δα «Αι­γυ­πτιώ­της Έλ­λην» (1932-1939) και το πε­ριο­δι­κό «Έλ­λην» (1942-1944), φυλα­κί­στη­κε δε δύ­ο φο­ρές για τις πο­λι­τι­κές του δρα­στη­ριό­τη­τες. Η Αυ­γή βο­η­θού­σε πά­ντα α­νά­λο­γα με την η­λι­κί­α της σ’ ό­λα τα έ­ντυ­πα, σ’ ό­λα τα στά­δια και τις διερ­γα­σί­ες, στα α­πλά ό­ταν ή­ταν μι­κρό παι­δί, στα πιο σύν­θε­τα αρ­γό­τε­ρα σαν έ­φη­βη. Ζυ­μώ­θη­κε μέ­σα στον πνευ­μα­τι­κό αυ­τό κό­σμο και ε­κεί, στον δι­κό τους εκ­δο­τι­κό, έ­μα­θε να κά­νει και διορ­θώ­σεις κει­μέ­νων. Ο­λο­κλή­ρω­σε τις σπου­δές της δευ­τε­ρο­βάθ­μιας εκ­παί­δευ­σης στο Α­βε­ρώ­φειο Γυ­μνά­σιο της ελ­λη­νικής κοι­νό­τη­τας. Για έ­να διά­στη­μα ή­ταν γραμ­μα­τέ­ας του Γιώρ­γου Σε­φέ­ρη ό­ταν ε­κεί­νος υ­πη­ρε­τού­σε στην Α­λε­ξάν­δρεια, έ­χο­ντας α­κο­λου­θή­σει την ε­ξό­ρι­στη τό­τε κυ­βέρ­νη­ση.

Ή­ταν πε­ρή­φα­νη για την προ­σω­πι­κό­τη­τα του πα­τέ­ρα της και τον εί­χε για πα­ράδειγ­μα σε ό­λη της τη ζω­ή. Θυ­μά­μαι με πό­ση τρυ­φε­ρό­τη­τα —πά­ντο­τε κρυμ­μέ­νη— μι­λού­σε για την ε­πι­λο­γή του ο­νο­μά­τός της κα­θώς και του α­δελ­φού της Ά­γη, με βά­σει το αρ­χι­κό γράμ­μα Α, ώ­στε να μην χρεια­στεί να αλ­λά­ξει η ε­πω­νυ­μί­α του εκ­δο­τι­κού τους οί­κου. Με­τά ήρ­θαν τα ι­στο­ρι­κά γε­γο­νό­τα και άλ­λα­ξαν τα αρχι­κά ε­κεί­να σχέ­δια. Το 1944 ε­πι­στρέ­φουν οι­κο­γε­νεια­κώς στην Ελ­λά­δα, ό­που ο πατέ­ρας της φυ­λα­­κί­­ζε­ται και πά­λι.